پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

وزیر علوم تحقیقات و فناوری در حاشیه جلسه هیأت دولت در روز چهارشنبه بیان داشت که طرح آمایش آموزش عالی را مرحله به مرحله پیش می‌بریم و سعی می‌کنیم توسعه بر اساس نیاز باشد، به گونه‌ای که هر رشته‌ای که خواست تأسیس شود، پیوست اشتغال داشته باشد و ... . این صحبت های زلفی گل هرچند که صحبت های درستی است، اما از طرحی مثل طرح تدوینی به اسم آمایش آموزش عالی بر نمی یاید. حداکثر برد طرح موجود، بازنگری در تاسیس رشته های جدید مورد تقاضا و ادغام موسسات آموزش عالی ناکارامد و غیرفعال با یکدیگر و مواردی از این جنس است. این در حالی است که نظام آموزش عالی نیازمند نوعی بازنگری راهبردی با رویکردی کاربردی در سرفصل دروس است( موضوعی که همین الان هم معاونت آموزش وزارت عتف مدعی اجرای آن است. برنامه ای که به درد دین و دنیای هیچ کس نمی خورد. در صورت تفاوت نظر، دکتر قاسم عموعابدینی معاون محترم اموزشی وزیر عتف را در دانشگاه تهران دعوت به مناظره علمی می کنیم). زلفی گل باید بجای تاکید بر تداوم چنین طرح و برنامه های کم خاصیتی ، تمرکز خود را بر دو حوزه کاربردی سازی محتوای دروس دوره کارشناسی ( حتی اگر ضرورت داشته باشد ، در برخی موارد همکاری با سازمان فنی و حرفه ای) ، افزایش جایگاه ارزشیابی های بیرونی ( ارزشیابی رکن چهارم از عملکرد دانشگاه ها ،توانمندی فارغ التحصیلان و عملکرد موسسات تابعه وزارت عتف) ، ممانعت از تقلب های دانشجویی در رساله و در نهایت تغییر در سیستم ارتقا اعضای هیات علمی ( عضو هیات علمی شدن متاسفانه بنظر می رسد که دارد تبدیل به نوعی دکان می شود)قرار دهد. کم توجهی به مدیریت بحران آموزش عالی ایران ، ریشه خیلی چیزها را به آتش می کشد و کشور را دچار زیان های پایه ای خواهد نمود.

یوسف نوری، وزیر آموزش و پرورش مدعی شده است که گروهی قصد داشتند که سند ۲۰۳۰ را به جای سند تحول آموزش و پرورش اجرا کنند. اولا به قاطعیت ادعا می‌کنیم که آقای نوری نه به حد کافی سند ۲۰۳۰ را می‌شناسند و نه سند تحول آموزش و پرورش را (از ایشان و وزارت آموزش و پرورش درخواست می‌کنیم اگر غیر این فکر می‌کنند، از زمان انتشار این متن تا ۲۰ روز، مناظره تلویزیونی یا مواجه حضوری با وزیر و بحث متقابل بگذارند). ثانیا به فرض صحت این عمل نادرست، برنامه آموزش و پرورش را اجرای درست و تصحیح امور چیست؟ وزارتی که پرورش در آن مرده و تبدیل به جسد شده و اموزش بشکلی ناکارامد و آسیب دیده در حال اجرا است (آنهم آموزشی بشدت پیامد دارد و آسیب زننده)؛ و شهروندان با وزیر مواجه هستند که توان اداره امور جاری را هم به حد کافی ندارد، چه رصد به برنامه جهش و تعالی در آموزش و پرورش. متاسفیم برایت آقای وزیر، وضعی قابل ترحم داری. اگر هم به این شیوه مدیریت ناکارآمد خاتمه ندهی و آستین همت بلند بکنی، چهره واقعی شیوه مدیریتی و میزان عملکردتت برای مردم، شفاف سازی خواهد شد. تصمیم با شما.

«کشور‌های بحران زده جوامعی هستند که مطالبات صنفی و حقوقی چاره‌ای جز اعتراضات خیابانی نیابند و خرده فرهنگ‌ها و گرایش‌های سیاسی در میادین شهر، دگماتیک و خشونت آمیز منازعه کنند»

از دوران آموزش سربازی چه به یاد دارید؟ آیا یادتان مانده طبل بزرگ زیر کدام پا زده می‌شد؟ یا اینکه یادتان مانده است، ژ3 یا کلاشینکف چگونه باز و بسته می‌شد؟

نام استاد دانشگاه که می‌آید، هرکسی بسته به جایگاهش در فکر فرو می‌رود؛ دانشجو در امتحان پایان ترم، اولیایِ دانشجو در نمره پایان ترم فرزندشان و البته هزینه تحصیل. اما او که در رسالتش سخن‌ها می‌پراکند، چه؟ او به اجازه خانه‌اش می‌اندیشد، به بازنشستگی دیرتر از موعدش می‌اندیشد و به چه چه؛ به ویژه اگر حق‌التدریسی باشد.

آموزش و پرورش، مطمئنا یکی از بزرگترین نهادهای کشور است که نه تنها آینده نوباوگان ایرانی را می‌سازد بلکه آینده‌ساز کشور است؛ اعتلای هر جامعه ای بستگی به عملکرد و میزان موفقیت آموزش و پرورش در آن جامعه دارد

نشست خبری غلامعلی حدادعادل (رئیس شورای تحول و ارتقای علوم انسانی)، صبح روز سه‌شنبه دهم بهمن‌ماه با حضور مدیران معاونت‌های چندگانه این شورا در محل دبیرخانه شورای عالی نقلاب فرهنگی برگزار شد.

درحالی که برخی از مسئولان وزارت آموزش‌وپرورش از تغییر نام این وزارت‌خانه خبر می‌دهند منتقدان نه تنها هزینه‌های این کار را، هدر دادن منابع می‌دانند بلکه عنوان جدید انتخاب‌شده را هم نمی‌پسندند.

انتخاب رشته تحصیلی یکی از مهمترین تصمیم های افراد به ویژه دانش آموزان در زندگی است زیرا این انتخاب در واقع مسیر شغلی و زندگی آینده آنان را مشخص می کند.